16 juni: Seattle – Portland

Vandaag gaan we beginnen aan ons zuidelijke rondje: Seattle – Portland – Seattle. Ons doel is om De oudste Geocache te bezoeken, en daar ligt dan ook een tribute plaque, die pakken we dan ook mee. Maar vandaag eerst 170 mijl op de interstate, dat hebben we deze vakantie nog niet gedaan. Na ons laatste ontbijt bij de Travelodge (weer slecht!) gingen we op weg. Het was nog vroeg, dus de lucht was nog grauw, maar al snel klaarde het op.

Onderweg hebben we een paar keer gestopt en elke keer hebben we ook naar een geocache gezocht en gevonden. Jan had op Google Maps gezien dat de grens tussen de staten Washington en Oregon ongeveer na 110 mijl zou liggen, maar al snel bleek dat niet te kloppen. De grens ligt vlak voor Portland, dus waar Jan dat gelezen heeft, dat klopte niet echt.

Omdat we al vóór 3 uur bij Portland waren, hebben we eerst nog twee caches opgepikt voor geocachers die een bepaald doel bereikt hebben. Dat waren de eerste caches die we gevonden hebben in Oregon, en dat levert weer een uitbreiding op onze geocache wereldkaart en weer een geo-souvenier erbij!

We hebben een iets luxer hotel geboekt voor 3 nachten. Het hotel is gigantisch, eigenlijk veels te groot, maar nu we er zijn, gaan we er ook van genieten. Even uitrusten op de slaapkamer, maar dan willen we toch nog even Portland in. Zodra we buiten komen, blijkt het een beetje te motteren. Eenmaal in Portland is het gestopt met regenen. We parkeren de auto en gaan wandelend door het centrum. Het eerste wat we tegen komen is een March of the Dykes, oftewel een protestmars van potten. Verder zien we hoge kantoorgebouwen en historische gebouwen waarin hippe bedrijfjes in gevestigd zijn, een tankstation met keiharde muziek uit de jaren 70, zwervers, toeristen, Portlanders en nog meer daklozen. Het doet vreemd aan, maar dat is dan ook de leus van Portland: ‘keep Portland weird’.

In Seattle hadden we van Amerikanen gehoord, dat als we heel veel mensen in een rij zien staan, dat we zouden zijn aangekomen bij Voodoo Doughnut. Mensen staan daar echt in de rij om een roze doos vol met verschillende donuts te kopen. Nou, dan doen we mee natuurlijk! Het bleken superzoete, vette, fantasierijke donuts te zijn.
Daarna lopen we verder, een beetje doelloos, we hadden niet echt plannen gemaakt voor Portland vandaag. We gaan op zoek naar een chinees eettentje en vinden er één in Chinatown. Ik snap wel dat amerikanen dik zijn, wat een enorme porties eten krijg je als je iets simpels bestelt. Angela kreeg haar noodlesoep niet op en zelfs Jan vroeg om een box om zijn nasi mee te nemen.

Terug naar het hotel, plannen maken voor morgen. Het voordeel van zo’n luxe hotel is, is dat we wel een lekker koud biertje kunnen drinken.
Morgen gaan we geocachen..op zoek naar de oudste geocache.