20 juni: Astoria - Montesano

Vandaag weer doorreizen op weg naar Seattle. Nog één tussenstop in Montesano. Na weer een mislukt ontbijt gaan we verder langs de Pacific coast naar het noorden. Eerste uitdaging is een gigantisch hoge brug (gisteravond mooi op de foto genomen van onderaf). Dan komen er toch vragen bij je op, van ‘waarom zo hoog?’ en ‘zouden er wel eens mensen naar beneden springen?’ Vragen waar Angela, de chauffeur, even niet aan wil denken.

Na de brug genieten we van de Ocean Highway, wat een prachtig uitzicht. De Oceaan aan de ene kant en rivierdelta’s aan de andere kant. De begroeiïng is heel anders dan tijdens de routes door de bergen, het lijkt vaak op de Slufter (Texel). En natuurlijk proberen we te geocachen waar we kunnen!
Onderweg pakken we ergens een koffie en Jan heeft een flatbread. We hebben nog een granola-reep in de auto, en zo komen we toch aan een soort van ontbijtje.

Jan had een route voorbereid, dat ons zo lang mogelijk langs de kust zou leiden, maar dan zien we een afslag naar Montensano en dus nemen we afscheid van de Stille Oceaan en rijden verder landinwaarts. Het motel is snel gevonden.
We checken in, en Jan gaat proberen ons in te checken voor de vlucht van morgen. In eerste instantie lukte dat niet, maar na een tijdje hebben we digitale instapkaarten in de Iphone Wallet zitten. Mooi!

Jan checkt nog even waar de dichtstbijzijnde carwash is, want onze auto ziet er niet uit! Die blijkt in het volgende dorp, Elma, te zijn. We rijden er heen en de carwash is niet zoals we dat gewend zijn in Nederland., maar het is wel leuk om het zelf te doen. Met een schone auto rijden we weer naar Montesano en Angela heeft nog een multi cache in de bibliotheek in de aanbieding. De bibliothecaresse weet er gelukkig van. ‘Heb je de aanwijzing buiten algevonden?’ Buiten vindt Jan een aanwijzing, zodat we weten welk boek we moeten hebben. Die hebben we snel gevonden. Yes! Het boek is ‘uitgehold’, en er zit een logboekje in. Weer een smiley op de geocache landkaart.

Naast ons motel is een restaurant, lekker dichtbij en we kunnen dan allebei een biertje drinken. Bij de Budweisers moeten we vragen om een glas, en wat de serveerster dan brengt lijkt meer op jampotten zonder dop. Maar blijkt goed te drinken. Dan terug naar ons motel en werken we de administratie bij. Morgen vroeg de wekker, zodat we tijd genoeg hebben om alles in te pakken en de laatste 100 km terug te rijden, de auto kunnen inleveren en ons bij de gate te melden.